Przynaglam was do dziękowania Panu za to, że zechciał, abyście wy, moja mała Trzódko, pracowały jedynie na Jego Chwałę, bez udzielenia wam (daru) ludzkiej wdzięczności. W tym prawdziwie kryje się moc cnoty.
Powołanie do pracy apostolskiej „ad gentes” jest częścią bogactwa charyzmatu naszej rodziny zakonnej. Naśladujemy apostolską gorliwość św. Magdaleny i jej gotowość do „stania się nawet prochem”, aby być w świecie profetycznym znakiem miłosierdzia Ojca. Jak ona jesteśmy „gotowe do udania się w każde miejsce, aby tylko Bóg był poznany i kochany”.
Siostry powołane i posłane do dzielenia się orędziem zbawienia z tymi, którzy go jeszcze nie znają, czy też z młodymi Kościołami, będą żyć w radykalnej dyspozycyjności wobec wymagań Ewangelii, w oderwaniu od ojczystej ziemi i w całkowitym zawierzeniu życia Bogu.
Mandat posłania uzdalnia je do odkrycia i docenienia „zalążków Słowa” obecnego w ludzie, do którego się włączyły. Więzy miłości, łączące wszystkie Siostry Zgromadzenia, działające w różnych częściach świata, stanowią wielkie wsparcie w trudnościach płynących z inkulturacji i głoszenia Ewangelii. Więzy te zasilają w każdej z Sióstr apostolską gorliwość o Królestwo Boże.