W ostatni wieczór kwietnia zjednoczone duchem, upadniemy do stóp naszej Drogiej Matki i obiecamy Jej szczerze uczynić wszystko, by sprawić Jej radość. Będziemy ją prosić, by przyjęła nas wszystkie pod swój płaszcz. В останній квітневий вечір, об’єднані духом, припадаємо до ніг нашої дорогої Матері і обіцяємо їй щиро робити все, щоб принести їй радість. Ми попросимо її прийняти всіх нас під свій покров.
Powołanie do pracy apostolskiej „ad gentes” jest częścią bogactwa charyzmatu naszej rodziny zakonnej. Naśladujemy apostolską gorliwość św. Magdaleny i jej gotowość do „stania się nawet prochem”, aby być w świecie profetycznym znakiem miłosierdzia Ojca. Jak ona jesteśmy „gotowe do udania się w każde miejsce, aby tylko Bóg był poznany i kochany”.
Siostry powołane i posłane do dzielenia się orędziem zbawienia z tymi, którzy go jeszcze nie znają, czy też z młodymi Kościołami, będą żyć w radykalnej dyspozycyjności wobec wymagań Ewangelii, w oderwaniu od ojczystej ziemi i w całkowitym zawierzeniu życia Bogu.
Mandat posłania uzdalnia je do odkrycia i docenienia „zalążków Słowa” obecnego w ludzie, do którego się włączyły. Więzy miłości, łączące wszystkie Siostry Zgromadzenia, działające w różnych częściach świata, stanowią wielkie wsparcie w trudnościach płynących z inkulturacji i głoszenia Ewangelii. Więzy te zasilają w każdej z Sióstr apostolską gorliwość o Królestwo Boże.